Biogram
Irena Bielicka, z domu Gniewszew urodziła się 24 marca 1935 roku. Ojciec Teodor, matka Zofia z domu Szpakowicz. Ojciec przyjechał do Białowieży po wojnie bolszewickiej wraz z liczną grupą zdemobilizowanych żołnierzy generała Bałachowicza. Ojciec pracował w lesie i w zakładach drzewnych. Irena miała dwóch starszych braci, obaj ukończyli studia wyższe, wybrali zawody związane z morzem.
Po maturze w 1952 roku, w wieku 17 lat, Irena zaczęła studia na Wydziale Leśnym Uniwersytetu w Poznaniu. Ukończyła naukę w 1957 roku. Korzystając z listu polecającego prof. Leona Mroczkiewicza do Adama Reindla – dyrektora Biura Urządzania Lasu w Białymstoku, rozpoczęła pracę w tymże biurze. W latach 1958-1959 wzięła udział w pierwszym po wojnie definitywnym urządzaniu lasów w Puszczy Białowieskiej. Kiedy na początku lat sześćdziesiątych zaczęto tworzyć w wojewódzkich radach narodowych stanowiska pracy do spraw zadrzewieniowych, w związku z hasłem sto milionów drzew na tysiąclecie, przeniosła się do wojewódzkiej rady narodowej, do oddziału leśnictwa. Objęła stanowisko inspektora do spraw zadrzewiania. Po siedmiu latach pracy przeszła do Wydziału Zagospodarowania Lasu w Okręgowym Zarządzie Lasów Państwowych w Białymstoku. Potem zajmowała się szkółkami zadrzewieniowymi. Po kilku kolejnych latach, wskutek zmian struktury organizacyjnej OZLP pracowała w wydziale urządzania i stanu posiadania na różnych stanowiskach: inspektora, starszego specjalisty, okresowo naczelnika wydziału i zastępcy naczelnika wydziału.
Obecnie mieszka w Białymstoku wraz z mężem Bolesławem Bielickim, także leśnikiem. Latem odwiedza dom rodzinny w Białowieży, będący dzisiaj domem letniskowym.