Biogram
Janusz Postolko urodził się 18 stycznia 1933 roku w Kowlu na Wołyniu. Syn Tadeusza i Wiktorii z domu Moder. Miał starszą siostrę. Od 1938 roku mieszkali w Białowieży. Ojciec był nadleśniczym Nadleśnictwa Zwierzyniec. 10 lutego 1940 roku, w czasie okupacji sowieckiej, wywieziono ich razem z rodzinami innych leśników na Syberię, do Oktriabskiego Posiołka, Zołotowo Rudnika. Tam ojciec pracował najpierw w kopalni złota, ale ponieważ był ciężko ranny w 1939 roku, znalazł się w brygadzie wypalającej węgiel drzewny. Po podpisaniu umowy Sikorski – Majski, kiedy było wiadomo, że do Armii Andersa nie mają szans się dostać, ojciec pojechał do Ałtajskiego Kraju do miejscowości Pawłowsk około 60 km od stolicy Barnaułu i tam zatrudnił się przy eksploatacji lasów. Reszta rodziny przeniosła się do miejscowości Rebrycha, 150 km dalej od miejsca, gdzie ojciec pracował. Ojciec, po aresztowaniu i nieudanej próbie zmuszenia go do podpisania obywatelstwa rosyjskiego, wrócił z więzienia chory na gruźlicę wkrótce zmarł. W 1946 roku w maju matka z dziećmi wróciła do Polski, do rodziny w Krakowie. Po przyjeździe matka zwróciła się o pomoc do Dyrekcji Lasów Państwowych i została zatrudniona w Rabce, gdzie znajdowało się prewentorium dla dzieci leśników „Leśny Ludek”. Mieszkali w Rabce przez 3 lata. Tam Janusz ukończył I klasę liceum. Potem przenieśli się do Tarnowa, gdzie w Gumiskach, w Technikum Ogrodniczym matka prowadziła internat. Tutaj Janusz zdał maturę w 1952 roku i pojechał na studia do Krakowa. Skończył studia na Wydziale Chemii Uniwersytetu Jagiellońskiego i dostał nakaz pracy do nauczania chemii w szkole w woj. opolskim. Udało mu się przesunąć ten wyjazd i zaczął pracować w Zakładach Naprawczych Taboru Kolejowego w Tarnowie. Po czterech latach znalazł ogłoszenie, że Dolnośląska Fabryka Zegarów w Świebodzicach poszukuje specjalisty kierownika galwanizerni i malarni. Przenieśli się wówczas wraz z żoną do Świebodzic i oboje pracowali tam przez dwa lata. Następnie wrócili do Krakowa. Janusz Postolko podjął pracę w Zjednoczeniu Rafinerii Nafty. Po roku znalazł się w Krakowskiej Fabryce Aparatów Pomiarowych. Tu z kolei pracował przez 7 lat. Otworzył przewód doktorski, z którego jednak nic nie wyszło, bo uznano, że od tego typu badań są laboratoria uczelniane, a nie zakładowe. Wreszcie zatrzymał aię na dłużej (11 lat) w Biurze Studiów i Projektów Przemysłu Lotniczego i Silnikowego, gdzie był kierownikiem pracowni. Ukończył studia podyplomowe na Politechnice Łódzkiej i dzięki temu, że znał dobrze języki, wyjechał na kontrakt do Meksyku. Pracował tam przez osiem lat. Wracając do Polski przez Hiszpanię w Barcelonie też znalazł pracę, jednak ze względu na stan zdrowia musiał z niej zrezygnować. Po 48 latach pracy przeszedł na emeryturę. Jest honorowym konsulem Meksyku w Krakowie, pierwszym konsulem honorowym po II wojnie światowej w Krakowie.
Jego ojciec Tadeusz Postolko urodził się w 1897 roku w Czeczelniku, miejscowości położonej na południe od Wołynia. Tadeusz Postolko rozpoczął studia medyczne w 1914 roku w Odessie. W 1921 roku cała rodzina przyjechała do Polski, a ojciec poszedł na Wydziale Leśnym SGGW w Warszawie. Po ukończeniu studiów zaczął pracować na Mazowszu w dużych lasach prywatnej własności w pobliżu Gostynina. W 1930 roku przeniósł się na Polesie, gdzie rozpoczął pracę w lasach państwowych jako urzędnik państwowy. Dość szybko, bo już po roku od 1931 roku był nadleśniczym kolejno w miejscowościach: Zamszany, Klewań i Szereszów. W 1938 roku z Szereszowa został przeniesiony do Puszczy Białowieskiej do Nadleśnictwa Zwierzyniec. Ojciec miał pięciu braci. Starszy o 7 lat brat Zygmunt był adwokatem w Łucku, a jednocześnie oficerem rezerwy, który walczył w 1920 roku w wojnie z bolszewikami. W 1940 roku zginął w Katyniu. Również kuzyn Tomasz Postolko został zamordowany przez sowietów w Lesie Katyńskim.